do I really have to?

Ciągle słyszę, widzę, czuję, że każdy oczekuje ode mnie, że będę szczupłą, wesołą brunetką z facetem u mego boku. Najlepiej jakimś przystojnym, bogatym i mądrym. Przepraszam, że jestem beznadziejna, nudna, chujowa, gruba, brzydka i co najgorsze nie potrafię się zebrać, by to zmienić. Presja bycia najlepszą podczas, gdy jestem praktycznie najgorszą, mnie zabija. Teraz, gdy będę coś jeść przypomnę sobie to wszystko, co dziś zobaczyłam i usłyszałam w pośredni sposób o sobie. Uwierzcie, że ja też chciałabym być piękniejsza, ale może urodziłam się, by przegrać?