Orbitrek?

Gdyby na święta moja siostra sprawiła sobie prezent w postaci trenażera eliptycznego byłabym wniebowzięta. Niestety, aż tak dobrze nie będzie. Chyba... Nie mogę się zmotywować do ćwiczeń na innych przyrządach lub karimacie. Dieta też kiepsko mi idzie. Rozglądam się za jakimś strojem, w którym korzystnie bym wyglądała na szykujących się w tym miesiącu imprezach. Muszę przejrzeć gruntownie szafę i zrobić porządki w pokoju. Może ubiorę małą choinkę? Ścięłam 5 cm włosów i teraz niemiłosiernie się puszą. :< Wyrobiłam się na piątkę z matematyki i spokojnie czekam na koniec półrocza, a w głowie majaczy mi już wizja wakacji. Ech, trochę sobie na nie jeszcze poczekam. Zaniedbałam moje psy. Już nawet nie pamiętam, kiedy ostatnio spędzałam z nimi dłuższą chwilę. Wczoraj nieco rozweseliła mnie pogawędka z K. - zawsze potrafimy odnaleźć wspólny język i śmiać się z niczego. Czuję, że się zaprzyjaźniamy. Brakowało mi takiej osoby, przy której mogłam być swobodna, otwarta i spontaniczna. Odkąd skończyłam znajomość z M. z nikim nie byłam tak blisko w sensie duchowym. Jeszcze trochę i zacznę się jej zwierzać, a to byłoby dla mnie korzystne. Pamiętam, że gdy przyjaźniłam się (rzadko używam tego słowa, ale tu jest ono adekwatne)  z M. wzrosła moja samoocena i chłopcy częściej zwracali na mnie uwagę, m.in. dlatego, że była ona popularna i podobnie jak K. zawsze miała grono wiernych adoratorów i kolegów, z którymi mogłaby mnie poznać. Szczerze, to żałuję, że tak drastycznie urwałyśmy kontakt, ale widocznie tak już musiało być. W innym wypadku nie poznałabym K., nie zbliżyła się do A. i byłabym zupełnie inną osobą. Jest dobrze. Miłego weekendu!