Will you be there with me?

No i przyszedł czas na zmartwienia. Dzisiejszy dzień jest szalony. O 8 mama zapytała czy idę do szkoły. Rozmarzyłam się wizją zostania w łóżku, by po parunastu minutach żałować swej decyzji. Skończyło się to wyciąganiem mnie siłą z łóżka przez mamę i podwózką przez tatę. Opuściłam jedną godzinę, zaliczyłam kartkówkę z matematyki i wróciłam do domu. W międzyczasie otrzymałam zaproszenie na urodziny K. Oczywiście z osobą towarzyszącą. Martwię się. Zaczynam proces chudnięcia i w sobotę napiszę do moich znajomych, by dowiedzieć się czy idą same. Jeżeli tak, zrobię to samo. W przeciwnym wypadku poproszę o towarzystwo W. - kolegę z klasy A. Właściwie to kiepsko go znam. Poznaliśmy się na urodzinach mojego kuzyna 15 lutego. Dużo tańczyliśmy (to on inicjował taniec, który przeciągał się na paręnaście piosenek, i to ja go kończyłam), był wyższy ode mnie no i, gdy byłam w jego ramionach miałam ochotę zostać tam na zawsze. W dodatku na urodzinach K. byliby jego kumple, więc miałby z kim zapalić, napić się i pobawić. To dobra opcja. Jeżeli się nie zgodzi wezmę zaś P. Kolegę, z którym chodziłam w zeszłym roku do klasy. Jest zabawny, swobodnie się przy nim czuję i wiem, że na pewno mi nie odmówi, bo lubi takie imprezy. Jest niższy ode mnie (albo mi równy - nie pamiętam) i nie mam pojęcia jak tańczy... Coś się wymyśli. Teraz prace domowe i trening. Na obiad była pizza. :c Teraz kolejny posiłek planuję dopiero jutro w szkole. Grahamka z serem i ogórkiem. Mmm ♥

Let it be. Baby breathe.